سؤال اول:چگونه می توانیم معایب خود را از بین ببریم؟
اول:اراده کنیم که این عیب یا مشکل را به هر صورتی که می توانیم از بین ببریم .حالا که اراده کردیم قدم اول را برداشتیم.و همیشه برداشتن قدم اول در هر راهی سخت ترین بخش آن راه است.پس تا اینجا سخت ترین بخش را با موفقیت پشت سر گذاشته ایم.
دوم:بعد از یک اراده قوی و محکم نوبت به سعی و تلاش زیاد میرسد.با این سعی و تلاش زیاد می توان بزرگترین معایب را از سر راه برداشت.
سوم:حالا که این عیب را در لیست کارهای منفی و مضر قرار دادیم و برای پاک کردن آن اراده و سعیمان را به کار گرفتیم اگر برای همیشه توانستیم بر آن عیب غلبه کنیم بدانیم که سعی و اراده ما مثبت بوده و ارزشش گرفتن یک نمره بیست از وجدانمان است.
سؤال دوم:حالا اگر عیبی داشتیم چگونه آن را به خدا و دیگران اعتراف کنیم؟
اول:لازم نیست که در برابر دیگران به گناهانمان اعتراف کنیم چون همه به نوبه خود اشکالاتی داریم و نمی توانیم در مقام قضاوت در مورد دیگران قرار بگیریم.
دوم:اعتراف به گناه برای خدا هیچ ترتیب و روش خاصی را نمی طلبد.حتی با گفتن یک جمله ی ساده هم می توان بابت گناهمان از او معذرت خواهی کنیم.مثلا:خدایا من این اشتباه را مرتکب شده ام از انجامش پشیمانم از تو معذرت می خواهم و قول می دهم تا حد امکان دیگر آن را تکرار نکنم.
سؤال سوم:اگر معایبمان باعث خوشحالی ما و ناراحتی خدا شد چگونه از آنها دست بکشیم؟
خوب اول یک سؤال از خود بپرسید.اگر جواب این سؤال بله بود که هیچ کاری نمی توانی انجام دهی،در صورتی که جواب این سؤال نه بود می گویم چگونه باد برخورد کنی.
«آیا وجود خود را بیشتر از خدا دوست داری؟»
اگر جواب نه بود با یک مثال جوابتو را خواهم داد،با یک مثال ملموس.فکر کن تو عاشق کسی هستی و به خاطر او حاضری از وجود خودت هم بگذری؛اگر او از تو چیزی یا کاری را خواست حاضری آن رابرای او برآورده کنی؟
اگر بله که خوب ببین خدا چه چیزی را از تو خواسته(چون خود تو گفتی وجود او را بیش از وجود خود دوست داری)پس چیزی را که از تو خواسته انجام بده.و اگر جواب سؤال نه بود بدان که خیلی خود خواهی کرده ای و هیچ علاقه ای به اطرافیانت نداری که در رأس همه ی اینها خداو پس از او وجود خود تو استکه با این کار حتی برای وجود خود نیز که اینقدر برایت عزیز است احترامی قائل نیستی و مطمئن باش که خود به تنهایی نمی توانی کاری از پیش ببری مگر با توکل به خدا و پشتکار خود و کمک اطرافیانت.
کسی که نهان خود را اصلاح کند،خدا آشکار او را نیکو گرداند،و کسی که برای دین خود کار کند،خدا دنیای او را کفایت فرماید،و کسی که میان خود و خدا را نیکو گرداند،خدا میان او و مردم را اصلاح خواهد کرد. (حکمت 423،نهج البلاغه)
بزرگ ترین عیب آن است که چیزی را که در خود داری، بر دیگران عیب شماری! (حکمت 353،نهج البلاغه)
با تشکر از کسی که این سؤالها را از من پرسید تا بتوانم جوابی به همه ی کسانی که اینگونه سؤالهایی دارند بدهم (س.ا.ط)
